Νομικός Σύμβουλος
Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κλεινού Αστεως
ΑΓΩΓΗ
Φρίξου Πολίτη, κάτοικου Κλεινού Αστεως
KATA
Της ασφαλιστικής εταιρίας Κούφιο Μεγαθήριο ΑΕΓΑ, που εδρεύει επίσης στο
Κλεινόν Αστυ.
Την 1-4-1993 το υπ? αριθμ. SOS 666 IX επιβατικό αυτοκίνητο, παραβίασε εν
ψυχρώ τον κόκκινο σηματοδότη στη διασταύρωση των οδών Φόβου και Πεσόντων
Ασφάλτου και μπήκε κάθετα από την οδό Φόβου στην Λεωφόρο Πεσόντων,
κλείνοντας αιφνιδιαστικά το δρόμο στο υπ? αριθμ. ΩΧΟΥ 000 IX αυτοκίνητό
μου, που οδηγούσα επί της Λεωφόρου Πεσόντων περνώντας με πράσινο τη
διασταύρωση με την οδό Φόβου.
Αποτέλεσμα ήταν να συγκρουστούν τα δύο αυτοκίνητα, από τα οποία το δικό
μου, που ήταν ένα ολοκαίνουργιο (μηνών) αυτοκίνητο κατασκευής εργοστασίου
Τριπλό Αστέρι Γερμανίας μοντέλο 190, έπαθε σοβαρές ζημιές στο εμπρός μέρος
του, ύψους 600.000 δραχμών περίπου.
O οδηγός του πιο πάνω ζημιογόνου αυτοκινήτου παραδέχθηκε αμέσως την
αποκλειστική του υπαιτιότητα για τη σύγκρουση και έκανε τη σχετική δήλωση
στην πιο πάνω αναφερόμενη ασφαλιστική εταιρία, στην οποία είχε ασφαλισμένο
το αυτοκίνητό του.
H εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία αποδέχθηκε να πληρώσει τις ζημιές του
αυτοκινήτου μου, όπως αυτές προέκυπταν από τα τιμολόγια του επίσημου
συνεργείου της αντιπροσωπείας, όπου είχα εν τω μεταξύ επισκευάσει το
αυτοκίνητό μου προκαταβάλλοντας ο ίδιος τη δαπάνη.
Τις ζημιές αυτές άλλωστε είχε απολύτως επιβεβαιώσει προς αυτήν ο υπάλληλός
της πραγματογνώμονας, τον οποίο έπειτα από ειδοποίησή μου είχε στείλει και
είχε εξετάσει το αυτοκίνητο πριν αυτό επισκευαστεί. Αρνήθηκε όμως να μου
καταβάλλει οποιοδήποτε άλλο ποσό για άλλες ζημιές, που είχα υποστεί.
Εξήγησα στον υπεύθυνο υπάλληλο της εναγόμενης, ότι δεν με ενδιέφεραν άλλες
ζημιές, όπως αποζημίωση για ταξί κατά το χρόνο που στερήθηκα το αυτοκίνητό
μου μέχρι να επισκευαζόταν, ηθική βλάβη μου από την ταλαιπωρία που χωρίς να
φταίω υπέστην κ.λπ., αλλά ότι θεωρούσα υποχρέωση της εταιρίας του, να με
αποζημίωνε για τη μείωση της αγοραίας αξίας μεταπώλησης του αυτοκινήτου
μου.
Είναι πράγματι αυτονόητο, ακόμη και για τον μη ειδικό, ότι το αυτοκίνητό
μου, θεωρείται πλέον όχι καινούργιο, αλλά τρακαρισμένο, με αποτέλεσμα στην
περίπτωση που θέλω να το πωλήσω, ο υποψήφιος αγοραστής, γνωρίζοντας το
βεβαρυμένο παρελθόν του (το οποίο δεν μου επιτρέπει ο νόμος, αλλά και δεν
προτίθεμαι να του αποκρύψω) θα προσφέρει τιμή μειωμένη κατά ποσοστό που
εκτιμώ σε 10%, (δηλαδή κατά 1.000.000 δραχμές αφού η αξία του αυτοκινήτου
πριν από τη σύγκρουση ήταν τουλάχιστον 10.000.000), σε σχέση με εκείνη που
θα πρόσφερε, αν το αυτοκίνητο ήταν ατρακάριστο.
H εναγόμενη εταιρία αρνήθηκε, λέγοντας ότι ο μόνος συμβιβασμός που θα
δεχόταν ήταν, να πλήρωνε τα τιμολόγια και μόνον. Της επρότεινα τότε, να μου
επλήρωνε τα τιμολόγια, που ούτως ή άλλως τα δεχόταν και για το κονδύλι της
μείωσης της αξίας του αυτοκινήτου μου, που το αμφισβητούσε, και μόνον αυτό,
να επιφυλασσόμουν και να προσέφευγα στο Δικαστήριο, το οποίο και θα μας
έλυνε τη διαφορά.
H εναγόμενη εταιρία όμως διά στόματος του υπαλλήλου της μου εδήλωσε,
ενώπιον μαρτύρων, ότι δεν αμφισβητούσε τη μείωση της αξίας του αυτοκινήτου
μου, την οποία άλλωστε θεωρούσε αυτονόητη και αυταπόδεικτη υπό τις
συγκεκριμένες περιστάσεις και για τον συγκεκριμένο τύπο αυτοκινήτου, πλην
όμως είναι απαράβατη αρχή και απαρέγκλιτα τηρούμενη πρακτική, τόσο της
ίδιας, όσο και όλων των άλλων ασφαλιστικών εταιριών, ότι χωρίς Δικαστήριο
πληρώνει μόνον τα τιμολόγια και τίποτε άλλο, ό,τι ζημιά και αν έχουν πάθει
τα αυτοκίνητα των δικαιούχων της αποζημίωσης.
Μου είπε δε ορθά κοφτά, ότι αν δεν της υπέγραφα απόδειξη, ότι με την
πληρωμή των τιμολογίων θεωρώ τον εαυτό μου εξοφλημένο και πλήρως
αποζημιωμένο και ότι ουδεμία άλλη απαίτηση έχω από αυτήν ή τον πελάτη της
από τη συγκεκριμένη σύγκρουση, δεν θα μου πλήρωνε τίποτε και, ας πήγαινα
στα Δικαστήρια, να πληρώνω δικηγόρους και να πάρω χρήματα έπειτα από
χρόνια!
Έτσι υπέγραψα την εξοφλητική απόδειξη, που μου εζήτησε η εναγόμενη, η οποία
μου επλήρωσε με τον τρόπο αυτό μόνον τα τιμολόγια των επισκευών του
αυτοκινήτου μου.
Αυτό όμως δεν το έκανα με τη θέλησή μου, αλλά εξαιτίας του πιο πάνω ωμού
εκβιασμού της εναγόμενης εταιρίας, που εκμεταλλευόμενη την άμεση ανάγκη μου
να εκάλυπτα το ποσόν της επισκευής του αυτοκινήτου μου, αρνήθηκε κατά τρόπο
παράνομο και αθέμιτο, να μου πληρώσει το ποσόν που σύμφωνα με το νόμο ήταν
υποχρεωμένη να μου πλήρωνε, (δεδομένου ότι δεν δικαιούται να επιλέγει η
ίδια και μάλιστα εκ των προτέρων εισάγοντας γενικό κανόνα ποιά κονδύλια θα
πληρώνει και ποιά όχι) και αντίθετα με εξανάγκασε και υπέγραψα χωρίς να το
θέλω, ότι τάχα εξοφλήθηκα και ικανοποιήθηκα, ενώ εγνώριζε και της το
εδήλωσα, ότι δεν θεωρούσα τον εαυτό μου εξοφλημένο.
Για το λόγο αυτόν η πιο πάνω ενυπόγραφη δήλωση που μου απέσπασε η εναγόμενη
είναι άκυρη, ως δικαιοπραξία που υφαρπάχθηκε κατά τρόπο αντίθετο με τα
χρηστά ήθη, κατά την σαφή επιταγή του άρθρου 179 του Αστικού Κώδικα, που
μάλιστα στην παράγραφο 2 ο νομοθέτης διευκρινίζει, ερμηνεύοντας
συγκεκριμένα τί, μεταξύ άλλων, θεωρεί ανήθικο, ότι: Ακυρη ως αντικείμενη
στα χρηστά ήθη, είναι ιδίως η δικαιοπραξία με την οποία δεσμεύεται
υπέρμετρα η ελευθερία του προσώπου ή με την οποία κάποιος εκμεταλλευόμενος
την ανάγκη άλλου, συνομολογεί ή λαμβάνει για τον εαυτό του ή υπέρ τρίτου
για κάποια παροχή περιουσιακά ωφελήματα, που κατά τις περιστάσεις τελούν σε
προφανή δυσαναλογία προς την παροχή αυτήν.
Στην προκειμένη μάλιστα περίπτωση είναι προφανές ότι δεν υπήρξε καν παροχή
εκ μέρους της εναγόμενης εταιρίας, αφού δεν έγινε κάποιος συμβιβασμός, όπου
το κάθε μέρος να παραχωρήσει κάτι στο άλλο, προκειμένου να μοιραστούν τα
οφέλη και οι ζημιές και να λυθεί η διαφορά, αλλά μόνον εγώ παρουσιάζομαι να
παραιτήθηκα τάχα από τα νόμιμα δικαιώματά μου, ενώ η εναγόμενη εταιρία δεν
παραχώρησε τίποτε, αφού ήταν ούτως ή άλλως υποχρεωμένη από το νόμο και τη
δήλωση του πελάτη της να κάλυπτε τα τιμολόγιά μου.
Ούτε βέβαια μπορεί να θεωρηθεί ως παροχή, το ότι δεν πραγματοποίησε την
απειλή της, να μην πλήρωνε τα τιμολόγιά μου και να με ταλαιπωρούσε παράνομα
στα Δικαστήρια και γι? αυτά, τη στιγμή, που εγνώριζε και δεν αμφισβητούσε
τις ζημιές αυτές του αυτοκινήτου μου, τις οποίες έπρεπε σύμφωνα με το νόμο
να μου επλήρωνε, και για το κονδύλι της μείωσης της αξίας, εφ? όσον το
αμφισβητούσε, να με άφηνε (και να μην προσπαθούσε να με παρεμποδίσει) να
προσέφευγα στα Δικαστήρια, ώστε να υπήρχε δίκαιη κρίση γι? αυτό.
Επιπρόσθετα, και αν ακόμη ήθελε να θεωρηθεί, πράγμα που αρνούμαι, ότι η
εναγόμενη εδικαιούτο, διαπραγματευόμενη, να αξίωνε από εμένα εξοφλητική
απόδειξη και παραίτησή μου από τα άλλα, πλην των τιμολογίων δικαιώματά μου,
προκειμένου να με επλήρωνε εξώδικα και χωρίς να χρειαζόταν να προσέφευγα
στα Δικαστήρια, και πάλι η συμπεριφορά της στην συγκεκριμένη περίπτωση
είναι παράνομη και η υπογραφή μου άκυρη, καθ? όσον σύμφωνα με το άρθρο 281
του Αστικού Κώδικα τα δικαιώματα δεν επιτρέπεται να ασκούνται καταχρηστικά
και κατά τρόπο, που υπερβαίνει προφανώς τα όρια, που επιβάλλουν η καλή
πίστη και τα χρηστά ήθη, ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός τους.
Στην προκειμένη περίπτωση είναι, νομίζω, προφανές ότι η πιο πάνω
συμπεριφορά της εναγόμενης είναι όχι μόνον κακόπιστη, αλλά υπερβαίνει κατά
πολύ τον οικονομικό και κοινωνικό σκοπό του δικαιώματος των
διαπραγματεύσεων, ο οποίος είναι, να μπορεί ο διαπραγματευόμενος να
προστατεύεται από τυχόν κατά περίπτωση αβάσιμες αξιώσεις των
αντισυμβαλλόμενών του αποκρούοντάς τες, και όχι να επωφελείται αθέμιτα από
την ισχυρότερη οικονομικά θέση του και να εκμεταλλεύεται την ανάγκη των
δικαιούχων της αξίωσης, (αποζημίωσης εν προκειμένω), ώστε εκ συστήματος εκ
των προτέρων και ανεξάρτητα από τη βασιμότητα ή όχι των απαιτήσεών τους, να
τους υποχρεώνει να παραιτούνται παρά τη θέλησή τους από νόμιμα δικαιώματά
τους.
Για τους λόγους αυτούς και με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματός μου και
ιδιαίτερα του δικαιώματός μου να ζητήσω περαιτέρω από την εναγόμενη
αποζημίωση για την προσβολή που προκάλεσε στην προσωπικότητά μου με την πιο
πάνω συμπεριφορά της.
ΖΗΤΩ να υποχρεωθεί από το Δικαστήριο Σας η εναγόμενη να μου καταβάλλει το
ποσόν των δρχ. 1.000.000 για τη μείωση της αξίας του αυτοκινήτου μου, ή όσο
εν πάση περιπτώσει κρίνει το Δικαστήριο Σας ότι μειώθηκε αυτή, και να
καταδικαστεί επί πλέον στην εν γένει δικαστική δαπάνη μου.
Κλεινόν Αστυ 30 Φεβρουαρίου 1993
O πληρεξούσιος δικηγόρος
Υστερόγραφο: Τα ονόματα είναι φανταστικά. H υπόθεση είναι 100% αληθινή και
καθόλου αστεία. Όπως σε κάθε δικαστική υπόθεση, είναι άγνωστο ποιά θα είναι
τελικά η κρίση των Δικαστηρίων. Νομίζαμε όμως ότι η αγωγή, (κάπως
εκλαϊκευμένη εδώ για ευνόητους λόγους), άξιζε να γίνει. Ιδίως επειδή
πρόκειται για φαινόμενο κάτι παραπάνω από συνηθισμένο, για κανόνα, όπως εν
ψυχρώ ωμολόγησε το Κούφιο Μεγαθήριο. Και επειδή μας φαίνεται δύσκολο, όσοι
θεωρούμε την πιο πάνω συμπεριφορά άδικη, να κάνουμε όλοι λάθος.
ΜΑΡΚΑΤΟΣ - ΛΑΜΝΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ETAIPIA ΑΘΗΝΩΝ
Υπεύθυνοι Αρθρου:
Δημήτρης Μαρκάτος
Γεωργία Ανανιάδου